معماری، زبان مشترک ملتهاست، اما لحن و گویش آن در هر فرهنگ متفاوت است. هر تمدن بر پایهی باورها، اقلیم، مصالح در دسترس و شیوهی زیست خود، زبانی منحصربهفرد در ساخت فضا ایجاد کرده است. از این رو، مطالعهی سبکهای معماری در مناطق مختلف جهان، در واقع مطالعهی تفاوتهای فرهنگی و جهانبینی ملتهاست. ادامه مطلب
معماری همواره فراتر از هنر ساخت بناها بوده و در بطن خود، بازتابی از اندیشهها، باورها و زیست اجتماعی هر ملت است. زمانی که به بناهای تاریخی و فضاهای شهری نگاهی میاندازیم، در واقع با تاریخ و فرهنگ آن جامعه روبهرو میشویم. معماری همانند زبان، روایتگر داستان زندگی انسانهاست؛ زبانی که با مصالح، نور و فضا سخن میگوید و هویت فرهنگی را در کالبد شهرها تجسم میبخشد. ادامه مطلب
ریشه در خاک، پیوند با انسان . معماری بومی ایران، تنها هنر ساخت فضا نیست؛ بلکه شیوهای از زیستن است که از دل خاک، اقلیم و باورهای مردمان این سرزمین زاده شده است. هر خانه، بازار و بادگیر، بخشی از روایت زندگی ایرانی است که در آن احترام به طبیعت و پیوند با جامعه به شکل ملموسی جریان دارد. ادامه مطلب
در سال ۱۴۰۴ (۲۰۲۵ میلادی)، معماری سبز در ایران از یک مفهوم آرمانی به ضرورتی واقعی تبدیل شده است. بحران کمآبی، گرمایش اقلیم، و رشد بیرویه شهرها باعث شده تا معماران به سوی طراحیهای پایدار، استفاده از مصالح بومی و باززندهسازی الگوهای اقلیمی گذشته بازگردند. از بادگیرهای مدرن در جنوب تا سقفهای سبز در شمال، معماران ایرانی تلاش میکنند تعادلی میان تکنولوژی روز و فرهنگ زیستمحیطی ایرانی برقرار کنند. ساختمانهای هوشمند با سیستمهای بازیافت آب، پنلهای خورشیدی، و مصالح بازیافتی در پروژههای جدید دیده میشوند، بهویژه در کیش، مشهد و شیراز که در حال تبدیل به پایگاههای اصلی معماری پایدار هستند. ادامه مطلب
معماری، هنر نیست که تنها برای لذت خلق شود، مهندسی نیست که تنها محاسبه باشد؛ معماری زندگی است، فضایی که مردم در آن رشد میکنند، زندگی میکنند، احساس میکنند. اما گویی برخی هنوز درک نکردهاند که این حرفه هم مثل هر کار دیگری ارزش دارد و نیازمند احترام است. ادامه مطلب
یکی از چالشهای بزرگ معماری امروز، تخریب بناهای ارزشمند گذشته و جایگزینی آنها با ساختمانهایی بیهویت است. بسیاری از معماران بدون توجه به ارزش تاریخی و فرهنگی بناها، اقدام به طراحی و ساخت پروژههایی میکنند که نهتنها جایگزین مناسبی برای آثار گذشته نیستند، بلکه هویت شهری را نیز از بین میبرند. ادامه مطلب
سید حسین میرزاده (پژوهشگر دکتری شهرسازی دانشگاه هنر تهران و کارشناس سابق دبیرخانه شورایعالی شهرسازی و معماری ایران)
شورایعالی شهرسازی و معماری ایران، عالیترین و باسابقه ترین نهاد تصمیمگیر در عرصة شهرسازی و معماری کشور است. این نهاد که با تصویب قانون تأسیس آن در سال 1351 توسط مجلس شورای ملی سابق ایجاد گردید؛ نهادی بینبخشی است که دستگاههای متعدد اجرایی، حاکمیتی و نظارتی نظیر وزارتخانه های کشور، نیرو، جهاد کشاورزی، صنعت، معدن و تجارت، راه و شهرسازی، دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و فرهنگ و ارشاد اسلامی و همچنین سازمانهای برنامه وبودجه، حفاظت محیط زیست، پدافند غیرعامل و مدیریت بحران عضو آن هستند. همچنین این نهاد تصمیم گیر برای موضوعات متعدد از نظرات کارشناسی سایر نهادهای فنی-تخصصی نظیر سازمان نظام مهندسی ساختمان کشور، جامعه مهندسین مشاور و … و همچنین مشارکت سازمانهای مردم نهاد و تشکلهای دانشجویی بهره مند شده است. در واقع میتوان گفت در حال حاضر، شورایعالی شهرسازی و معماری ایران یکی از نهادهای تخصصی پیشرو در امر جلب مشارکت منسجم و واقعی عموم شهروندان و سازمانهای مردم نهاد و یا تخصصی در ایران محسوب میشود که به عنوان مصداق میتوان به مشارکت مردم در بررسی طرح موسوم به ساماندهی پردیس مرکزی دانشگاههای تهران و علوم پزشکی تهران و طرح معبر 51 متری شهر اراک اشاره کرد.
