میان‌رشته‌ای‌ها در مرزهای معماری، مد و جواهرات

از سال ۱۳۹۲، مجله معمار و مد امروز به عنوان رسانه‌ای مکتوب و دیجیتال، مسیری را آغاز کرد که کمتر در ایران پیموده شده بود؛ مسیری میان‌رشته‌ای میان معماری، طراحی داخلی، مد و جواهرات. این نگاه بر پایه‌ی این باور شکل گرفت که طراحی، زبانی جهانی است؛ زبانی که می‌تواند از فرم و فضا تا بافت و رنگ امتداد یابد و در هر شاخه‌ای از زندگی روزمره حضور یابد. هدف ما از ابتدا این بود که نشان دهیم معماری می‌تواند در تماس با دیگر هنرها، زبانی تازه برای بیان خود پیدا کند؛ زبانی که از زیباشناسی فراتر رفته و به نوعی تفکر فضایی، متریالی و فرهنگی بدل شود. ادامه مطلب

طراحی و هویت؛ گفت‌وگوی گمشده میان برند و طراح در ایران

در فضای معاصر ایران، از برندهای مد و جواهر گرفته تا تولیدکنندگان متریال‌های ساختمانی، هنوز فرمول مشخصی برای ورود طراح به روند شکل‌گیری محصول وجود ندارد. بسیاری از برندها به جای خلق، کپی می‌کنند. محصولات آماده و الگوهای صنعتی، جایگزین خلاقیت و پژوهش شده‌اند. در حالی‌که در کشورهای پیشرفته، طراحی در نقطه‌ی آغاز هر برند معنا می‌یابد جایی که ایده با شناخت فرهنگی، اجتماعی و زیبایی‌شناسی جامعه پیوند می‌خورد. ادامه مطلب

مرز حرفه‌ای میان رسانه، دفتر معماری و برند تأمین مصالح

در فضای حرفه‌ای امروز، سه ضلع اصلی در کنار هم معنا پیدا می‌کنند: رسانه، دفتر معماری، و برند تأمین مصالح. هرکدام وظیفه‌ای مشخص و جایگاهی مستقل دارند، اما ارزش واقعی زمانی شکل می‌گیرد که این سه بخش با احترام به مرزهای خود، در تعامل و هم‌افزایی با یکدیگر حرکت کنند. ادامه مطلب

مسیر شکل‌گیری و برندینگ دفاتر معماری در ایران

در شرایط امروز که تکنولوژی‌های نو و ابزارهای هوش مصنوعی بخش بزرگی از روند طراحی را دگرگون کرده‌اند، نحوه‌ی شکل‌گیری و مدیریت دفاتر معماری در ایران اهمیت تازه‌ای پیدا کرده است. یک دفتر معماری تنها با استعداد طراحی پیش نمی‌رود؛ بلکه نیازمند ساختار سازمانی، ارتباطات حرفه‌ای و درک درست از اقتصاد پروژه است. در واقع، معماری امروز بیش از هر زمان دیگری به «مدیریت رابطه» و «اعتمادسازی» با کارفرما وابسته است، چراکه پروژه‌ها سرمایه‌های کلان هستند و بدون سیستم مشخص، حتی بهترین ایده‌ها هم به نتیجه نمی‌رسند. ادامه مطلب

بازتعریف فضاهای داخلی خانه در اقتصاد امروز

در سال‌های اخیر و به‌ویژه با تغییر شرایط اقتصادی ایران، نوع نگاه ما به فضاهای مسکونی دگرگون شده است. خانه دیگر صرفاً محل استراحت و زندگی شخصی نیست، بلکه بخشی از آن باید پاسخ‌گوی نیازهای کاری و اجتماعی نیز باشد. افزایش هزینه‌ها و کاهش درآمد سبب شده تا بسیاری از خانواده‌ها به جای اجاره یا خرید دفتر، بخواهند بخشی از خانه‌شان را به محل کار تبدیل کنند. ادامه مطلب

در بازار متریال صنعت ساختمانی ایران، بیشترش تقلید است

بازار متریال صنعت ساختمان در ایران سال‌هاست که از یک مشکل ریشه‌ای رنج می‌برد: نبود طراحی و وابستگی به کپی‌برداری. بسیاری از برندها و تولیدکنندگان، به‌جای همکاری با طراحان و خلق محصولی متناسب با نیاز، فرهنگ و اقلیم جامعه ایرانی، ساده‌ترین مسیر را انتخاب کرده‌اند؛ تقلید از نمونه‌های خارجی و عرضه‌ی نسخه‌های بازتولیدشده بدون هویت. ادامه مطلب

ارتقای کیفیت در صنعت نساجی ایران: ضرورت توجه به فرآیندهای تکمیلی

صنعت نساجی ایران طی سال‌های اخیر با چالش‌های مهمی روبه‌رو شده است. کیفیت پایین تولیدات داخلی نه تنها توان رقابت با نمونه‌های وارداتی را محدود می‌کند، بلکه مانع توسعه برندهای ایرانی و رشد صادرات می‌شود. یکی از عوامل اصلی این مشکل، ضعف در فرآیندهای تکمیلی یا همان “ترها” است که نقش مهمی در تعیین دوام، رنگ، و ظاهر نهایی پارچه دارند. ادامه مطلب

چالش‌های کیفیت در تولیدات ساختمانی ایران

صنعت ساختمان در ایران امروز با مجموعه‌ای از چالش‌ها روبه‌روست که ریشه‌ی آن‌ها را می‌توان در دو حوزه‌ی اصلی جست‌وجو کرد: نخست در طراحی محصولات و مصالح ساختمانی، و دوم در کیفیت و فناوری تولید. این دو بُعد به‌طور مستقیم بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند و نبود توازن میان آن‌ها، موجب شده تا بخش قابل توجهی از تولیدات داخلی نتوانند به استانداردهای جهانی نزدیک شوند. ادامه مطلب

بیگانگی در سازه‌ی شهری ایران

در بسیاری از شهرهای ایران، خانه‌ها و بناهای تاریخی که روزگاری ساختار اصلی هویت شهری را شکل داده بودند، امروز در معرض تخریب و بی‌توجهی قرار گرفته‌اند. این تخریب‌ها تنها از بین رفتن کالبد فیزیکی نیستند، بلکه به‌معنای فرسایش تدریجی حافظه‌ی جمعی و ریشه‌های فرهنگی شهر هستند؛ همان پیراهنی که طی نسل‌ها با ظرافت و تدبیر شکل گرفته بود و به شهر چهره و معنا می‌داد. ادامه مطلب

ضرورت مدیریت آگاهانه در ساخت‌وساز مناطق مختلف ایران

از مسئولیت اقلیمی تا آگاهی سرمایه‌گذار و معمار . روند رشد ساخت‌وساز در ایران در سال‌های اخیر به مرحله‌ای رسیده که توجه جدی به اقلیم، محیط زیست و اجتماع محلی دیگر یک انتخاب نیست، بلکه ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. بسیاری از پروژه‌هایی که در نقاط مختلف کشور اجرا می‌شوند، بدون شناخت کافی از ویژگی‌های بومی، زیست‌محیطی و فرهنگی شکل گرفته‌اند و همین موضوع موجب آسیب به منابع طبیعی، ناهماهنگی کالبدی شهرها و نارضایتی اجتماعی شده است. توسعه‌ای که بر پایه شناخت و احترام به بستر نباشد، نمی‌تواند در درازمدت پایدار بماند. ادامه مطلب